หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจคุณหนู PDF
"ผ้าปูที่นอนก็ไม่ตึง..นี่คุณดูนะขนาดผมโยนเหรียญๆยังไม่เด้งขึ้นมาเลย..ผมเสียเงินนะ..แล้วโรงแรมของคุณบอกว่า 7 ดาว..บริการแบบนี้ห่วยแตกชะมัด"เสียงโวยวายทำเอาลินดาหัวหน้าฝ่ายบริการลูกค้าต้องวิ่งออกมาดู
"มีอะไรเพิ่มเติมจากที่เราจัดไว้ให้..หรือต้องการอะไรเป็นพิเศษมั้ยคะ"ลืนดาถาม
"ผมต้องการพบผู้จัดการของที่นี่แอร์ก็ไม่เย็น ราคาก็แพง นี่คุณดูนะผ้าปูที่นอนก็ไม่ตึงโยนเหรียญยังไม่เด้งเลย..ไปเรียกผู้จัดการคุณมา...ไม่งั้นผมจะฟ้องสคบ.ว่าโรงแรมของคุณแหกตาประชาชน"ชายหนุ่มพูดเสียงดัง
"งั้นก็ไปเลยสิ...พูดมากอยู่ทำไมขาดคุณสักคนโรงแรมของฉันคงไม่เจ๊งหรอกมั้ง...ว่าไงต้องการอะไรไม่ทราบคุณเป็นใคร??ใหญ่มาจากไหน??แล้วต้องการอะไร..มาโวยวายอะไร"ชายหนุ่มมองคนพูดตั้งแต่หัวจดเท้าเขาเดินวนรอบๆตัวเธอได้กลิ่นหอมอ่อนๆโชยเข้าจมูกช่างหอมนัก เรือร่างอวบอิ่ม เอวดป็นเอว อกเป็นอกช่วงขาเรียวยาว โผล่พ้นชุดเดรสสีน้ำทะเลสดใส สวมรองเท้าส้นสูงราวๆสามนิ้วทำให้เธอสูงโปร่งเข้าไปอีก
"เสียมารยาท" เอมมี่ตวาดแว้ดใส่เขาเพราะเขามองเธออย่างไม่ละสายตา
"แล้วเธอล่ะเป็นใคร"
"ฉันผู้จัดการที่นี่คุณมีปัญหาอะไรบอกมาเสียเวลาต้องการอะไร???"
"พูดก็ไม่เพราะ...เป็นผู้จัดการได้ยังไงกันผมจะฟ้องเจ้าของโรงแรม"เขายังไม่ลดละ
"ไปดูผ้าปูเตียงให้ผมมันไม่ตึง..ปูให้ใหม่แล้วคนปูต้องเป็นคุณเท่านั้นห้ามเรียกลูกน้องคุณมา...เข้าใจมั้ย???" ชายหนุ่มแสยะยิ้มที่ได้แกล้งทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
"แล้วทำไมต้องเป็นฉัน"
"ก็เป็นผู้จัดการก็ต้องทำเป็นทุกอย่างสิ"
"นรก..ชัดๆ"
"นี่กล้าด่าผมเหรอผมเป็นลูกค้าคุณนะ"
"ลูกค้าเฮงซวยนะสิ !"สิ้นเสียงอลงกรณ์ปิดประตูดัง ปัง! ย่างเข้าหาหญิงสาวดันเธอติดผนังห้องประกบปากเร่าร้อนลงกลีบปากบางสีชมพูระเรื่อบดขยี้อย่างบ้าคลั่งมือหนาประคองหน้าหวานรับจูบบ้า ระห่ำหญิงสาวทุบอกแกร่งราวกับทุบหินผาชายหนุ่มลูบสะโพกอวบหญิงสาวเตรียมคำจะด่าเปิดโอกาสให้เขาสอดลิ้นเข้าไปเก็บเกี่ยวความหวานภายในโพรงปากหวานละมุน ร่างบางอ่อนปวกเปียกค่อยทรุดลงถ้าเขาไม่ประคองไว้ชายหนุ่มอุ้มร่างหอมละมุนมาวางที่เตียง หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าชุบน้ำในห้องน้ำมาแตะใบหน้าหวาน ริมฝีปากอวบอิ่มบวมเจ่ออย่างเห็นได้ชัด
"ทำอย่างกับไม่เคยโดนจูบยังงั้นและ"
Download
"มีอะไรเพิ่มเติมจากที่เราจัดไว้ให้..หรือต้องการอะไรเป็นพิเศษมั้ยคะ"ลืนดาถาม
"ผมต้องการพบผู้จัดการของที่นี่แอร์ก็ไม่เย็น ราคาก็แพง นี่คุณดูนะผ้าปูที่นอนก็ไม่ตึงโยนเหรียญยังไม่เด้งเลย..ไปเรียกผู้จัดการคุณมา...ไม่งั้นผมจะฟ้องสคบ.ว่าโรงแรมของคุณแหกตาประชาชน"ชายหนุ่มพูดเสียงดัง
"งั้นก็ไปเลยสิ...พูดมากอยู่ทำไมขาดคุณสักคนโรงแรมของฉันคงไม่เจ๊งหรอกมั้ง...ว่าไงต้องการอะไรไม่ทราบคุณเป็นใคร??ใหญ่มาจากไหน??แล้วต้องการอะไร..มาโวยวายอะไร"ชายหนุ่มมองคนพูดตั้งแต่หัวจดเท้าเขาเดินวนรอบๆตัวเธอได้กลิ่นหอมอ่อนๆโชยเข้าจมูกช่างหอมนัก เรือร่างอวบอิ่ม เอวดป็นเอว อกเป็นอกช่วงขาเรียวยาว โผล่พ้นชุดเดรสสีน้ำทะเลสดใส สวมรองเท้าส้นสูงราวๆสามนิ้วทำให้เธอสูงโปร่งเข้าไปอีก
"เสียมารยาท" เอมมี่ตวาดแว้ดใส่เขาเพราะเขามองเธออย่างไม่ละสายตา
"แล้วเธอล่ะเป็นใคร"
"ฉันผู้จัดการที่นี่คุณมีปัญหาอะไรบอกมาเสียเวลาต้องการอะไร???"
"พูดก็ไม่เพราะ...เป็นผู้จัดการได้ยังไงกันผมจะฟ้องเจ้าของโรงแรม"เขายังไม่ลดละ
"ไปดูผ้าปูเตียงให้ผมมันไม่ตึง..ปูให้ใหม่แล้วคนปูต้องเป็นคุณเท่านั้นห้ามเรียกลูกน้องคุณมา...เข้าใจมั้ย???" ชายหนุ่มแสยะยิ้มที่ได้แกล้งทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
"แล้วทำไมต้องเป็นฉัน"
"ก็เป็นผู้จัดการก็ต้องทำเป็นทุกอย่างสิ"
"นรก..ชัดๆ"
"นี่กล้าด่าผมเหรอผมเป็นลูกค้าคุณนะ"
"ลูกค้าเฮงซวยนะสิ !"สิ้นเสียงอลงกรณ์ปิดประตูดัง ปัง! ย่างเข้าหาหญิงสาวดันเธอติดผนังห้องประกบปากเร่าร้อนลงกลีบปากบางสีชมพูระเรื่อบดขยี้อย่างบ้าคลั่งมือหนาประคองหน้าหวานรับจูบบ้า ระห่ำหญิงสาวทุบอกแกร่งราวกับทุบหินผาชายหนุ่มลูบสะโพกอวบหญิงสาวเตรียมคำจะด่าเปิดโอกาสให้เขาสอดลิ้นเข้าไปเก็บเกี่ยวความหวานภายในโพรงปากหวานละมุน ร่างบางอ่อนปวกเปียกค่อยทรุดลงถ้าเขาไม่ประคองไว้ชายหนุ่มอุ้มร่างหอมละมุนมาวางที่เตียง หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าชุบน้ำในห้องน้ำมาแตะใบหน้าหวาน ริมฝีปากอวบอิ่มบวมเจ่ออย่างเห็นได้ชัด
"ทำอย่างกับไม่เคยโดนจูบยังงั้นและ"
Download
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น